We leven in een wereld vol met prikkels. Je smartphone en social media checken zodra je je ogen open doet, de krant lezen tijdens het ontbijt, een podcasts tijdens de afwas, je werk overdag, een lekker Netflix serietje in de avond, en de overige tijd spenderen we graag aan hobby’s en sociale contacten. Je hoofd heeft veel te verwerken. Maar neem je ook genoeg tijd en rust om al die prikkels te verwerken? Heb jij genoeg verwerkingstijd?
Ik noem het zelf verwerkingstijd. Een paar momenten op de dag waarop je even helemaal niets doet. Momenten waarop je even geen input binnenkrijgt maar juist lekker even alles kan verwerken, of waarop je juist even helemaal niet nadenkt.
Voor mij zijn deze momenten vrij normaal. Al moet ik mezelf in drukke en stressvolle periodes er soms ook nog even aan herinneren. Ik werd me eigenlijk voor het eerst heel bewust van de verwerkingsmomenten doordat ik iemand anders ermee hielp door het als tip te geven.
Wat voor mij die momenten zijn? Tijdens het eten kan ik heerlijk voor me uit staren en alleen maar een beetje focussen op wat ik eigenlijk eet, of ik goed kauw, hoe de structuur voelt, hoe het smaakt, wat ik proef. Maar soms droom ik juist heerlijk weg en staar ik alleen maar naar buiten.
Hier thuis hebben we twee katten, Pip en Pepper. Heerlijke knuffelkatten zijn het. Door een paar keer op een dag even heel bewust met hun te knuffelen en te kroelen sta ik even stil. Vooral als ik op de bank ga zitten en er een van hun op schoot kruipt. Ik sta dan toch even minder snel weer op om iets te gaan doen. Ik probeer dan hun tempo over te nemen en alle prikkels en soms de haast of intensiteit van een dag even van me af te laten glijden. Even alleen maar aaien en kroelen.
Wat ik door corona ook meer ben gaan doen is wandelen. Haha, wie niet? Ik deed altijd al veel aan hardlopen, maar dan heb ik meestal wel een podcast of playlist aan. Tijdens het wandelen vind ik dat juist weer niet fijn. Ik loop graag in de ochtend als ik net uit bed kom en de wereld nog aan het opstarten is. Dan luister ik naar het gezang van de vogeltjes en krijg daarvan een glimlach op m’n gezicht. Ik wandel ook graag tussen het werk door. Even uit de zittende positie, even de benen strekken en de wind door m’n haren, even helemaal niets tot mij nemen, alleen maar lopen en verwerken.
Ook nog een leuke is de afwas. Nu hebben veel mensen vast een vaatwasser, maar wij hebben dat in onze huidige woning niet. Dus de afwas moet regelmatig gedaan worden. Ik vind dat eigenlijk nooit zo erg. Even m’n verstand op nul en afwassen. Hetzelfde geldt voor mij eigenlijk voor koken. Ik word heerlijk rustig en leeg van koken!
Wat voor mij sowieso goed werkt is de gewoonte om geen telefoon mee te nemen naar de slaapkamer. Deze blijft ’s nachts altijd in de woonkamer en gaat het liefst vanaf een uur of 22:00u al op “niet-storen”. Ik probeer mijn avond niet af te sluiten met een beeldscherm maar met een boek of tijdschrift, en mijn dag ook op die manier weer te beginnen. Pas tijdens of na het ontbijt komt mijn telefoon weer van de “niet-storen” functie af.
Zo zijn dit eigenlijk simpele voorbeelden van momenten op de dag waarop ik mijn hoofd de tijd geef om even bij te komen van alle prikkels die ik tot me neem.
Sta jij er wel eens bij stil hoeveel prikkels je binnen krijgt? En pak jij genoeg verwerkingstijd?
