‘Je zou natuurlijk ook weleens twee volle weken vakantie willen nemen’, zei mijn businesscoach mij laatst. Ik liet hier mijn gedachten even over gaan en besefte me dat ik me niet kon herinneren wanneer ik dat voor het laatst gedaan had, mij écht helemaal losgekoppeld van mijn ‘werk’. De reden dat ik ‘werk’ tussen aanhalingstekens schrijf, is denk ik meteen de directe reden waarom ik er altijd iedere dag mee bezig ben. Ik zie MommaLuv namelijk niet als werk. Het is zo verweven met mijn wezen, met mijn zijn, dat het niet als werken voelt.
Ik neem jullie even mee naar zo’n 5 jaar geleden. Ik werk dan nog 3 dagen voor de klas op een basisschool en heb thuis een peuter en een kleuter rondlopen. MommaLuv groeit ondertussen lekker door, maar heeft voor mezelf en daarmee de buitenwereld nog steeds de vorm ‘uit de hand gelopen hobby’. Ieder vrij moment dat ik kan werken aan MommaLuv, pak ik met beide handen aan! Hierin vind ik mijn ontspanning – doordat ik dan even bezig ben met iets wat van MIJ is. Iets door mij bedacht, waarvan ik voel dat dit echt is waar ik mijn leven aan wil wijden (alleen het woord ‘purpose’ is dan nog niet zo hip als dat het nu is, haha). Even niet zorgen voor kinderen – zij het in de klas, zij het thuis. Maar werken aan iets groters. Zo voelt het. En ik krijg er bakken energie van om ook al die andere ballen in de lucht te blijven houden. Soms gaat het zelfs zo ver dat ik op woensdagmiddag tegen mijn man zeg dat het uitloopt op school, en ik dan ‘stiekem’ met mijn laptop in een koffietentje ga zitten.
En nu, anno 2020, ‘mag’ ik dit dus iedere dag doen. Wat een feest! Mijn persoonlijke telefoonnummer is ook het nummer waarop ik de hele dag appjes krijg van mijn contactpersonen uit elke uithoek van de wereld. De mooiste foto’s, verhalen en voicenotes. En natuurlijk, nu MommaLuv verder groeit is het zeker te overwegen om hier een aparte werktelefoon voor te gaan gebruiken. Voornamelijk om af en toe af te kunnen koppelen. Maar dan komt de vraag of ik hier ook echt behoefte aan heb? De maatschappij schrijft het voor om af en toe échte ontspanning te pakken. Mijn businesscoach raadt het ten zeerste aan. Ben ik dan zo eigenwijs? Dat ik dit niet nodig vind?
Ik vind het mooi om bij mezelf te merken dat ik op een zondag zoveel meer energie krijg als ik ook een beetje heb kunnen werken – al is het het ordenen van mijn mails. Bankhangen en bingewatchen doe ik heus ook weleens. En veel familytime. Maar dit dus ook: ‘MommaLuv-en’. Dat hoort bij mij. En voelt even natuurlijk aan als elke dag ontbijten. Ik laat me vooral niets wijsmaken dat dit niet zou ‘mogen’ omdat ik ‘moet’ ontspannen. Voor mij zit de ontspanning in het loslaten van alle voorschriften vanuit de maatschappij.
Hoe zit het voor jou? Heb jij ‘echte’ vakantie soms nodig om weer op te kunnen laden? Of is jouw werk ook zo verweven met je privé leven?
